при́дурь ж., разг. / с при́дурью а) (глуповатый) прыдуркава́ты; б) (с причудами, со странностями) дзіва́к, -ка́ м.; в) (норовистый — о лошади) нараві́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пры́дур, прі́дурь ’прыдуркаватасць; вар’яцтва’ (Бяльк.). Арэал сведчыць, хутчэй, на карысць запазычання з рус. разм. при́дурь ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ду́расць ж.

1. (недостаток ума) глу́пость, ду́рость, при́дурь;

зрабі́ць па ~ці што-не́будзь — сде́лать по глу́пости что́-л.;

2. (глупость, сумасбродство) дурь, блажь;

3. (глупый поступок) глу́пость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дур (род. ду́ру) м., разг. дурь ж., блажь ж., при́дурь ж.;

◊ вы́кінуць д. з галавы́ — вы́кинуть (вы́бросить) дурь (блажь) из головы́;

вы́біць д. з галавы́ — вы́бить дурь из головы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)