преле́стный чаро́ўны; цудо́ўны; прыва́бны; ве́льмі до́бры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прелестный

Том: 28, старонка: 67.

img/28/28-067_0374_Прелестный.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Прыўле́сны ’ласкавы (пра дзіця)’ (добр., ЛА, 3). З рус. преле́стный, параўн. прыўкра́сны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чаро́ўны

1. колдовско́й; волше́бный; чароде́йный;

2. чару́ющий, обая́тельный, плени́тельный, восхити́тельный, очарова́тельный, обворожи́тельный, волше́бный, преле́стный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цудо́ўны

1. (являющийся чудом) чуде́сный;

~нае выратава́нне — чуде́сное спасе́ние;

2. (прекрасный) чу́дный, чуде́сный; преле́стный; великоле́пный, замеча́тельный;

ц. та́лент — замеча́тельный тала́нт;

~нае дзіця́ — преле́стный ребёнок;

ц. го́лас — чуде́сный го́лос;

3. благода́тный;

ц. край — благода́тный край

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прэ́лесць ’цуд’ (шчуч., Сл. ПЗБ), прэ́люс ’тс’ (драг., там жа). З рус. пре́лесть ’тс’, што з царкоўнаславянскай (Бернекер, 1, 755; Фасмер, 3, 358). Непасрэдна з царкоўнаславянскай паходзіць ст.-бел. прелестный ’ілжывы, няшчыры’: пророчество кривое и прелестное (Альтбаўэр).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)