прашнуро́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прашнуро́ўваю прашнуро́ўваем
2-я ас. прашнуро́ўваеш прашнуро́ўваеце
3-я ас. прашнуро́ўвае прашнуро́ўваюць
Прошлы час
м. прашнуро́ўваў прашнуро́ўвалі
ж. прашнуро́ўвала
н. прашнуро́ўвала
Загадны лад
2-я ас. прашнуро́ўвай прашнуро́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прашнуро́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прашнуро́ўваць несов., в разн. знач. прошнуро́вывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прашнуро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прашнураваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прашнуро́ўваць verschnüren vt, dúrchschnüren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прошнуро́вывать несов. прашнуро́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прашнуро́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прашнуроўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verschnüren

vt

1) перавя́зваць (шнурком, вяроўкай), прашнуро́ўваць

2) ме́раць па шнуры́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)