прачуха́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прачуха́нка |
прачуха́нкі |
| Р. |
прачуха́нкі |
прачуха́нак |
| Д. |
прачуха́нцы |
прачуха́нкам |
| В. |
прачуха́нку |
прачуха́нкі |
| Т. |
прачуха́нкай
прачуха́нкаю |
прачуха́нкамі |
| М. |
прачуха́нцы |
прачуха́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прачуха́нка ж., прост. нагоня́й м.; вы́волочка;
даць ~ку — дать нагоня́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прачуха́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Абл. Праборка, вымова за што‑н. Дасталася добрая прачуханка Міколку ад маткі. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прачуха́нка ж. разм. Rüffel m -s, -; Ánschnauzer m -s, -; éine Tracht Prügel (пабоі);
зада́ць прачуха́нку каму-н. j-m den Kopf wáschen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Прачуха́нка ’пакаранне за п’янства, строгае пакаранне за свавольства’ (Нас.), усыпаць прачуха́нца ’моцна пабіць’ (Ян.), даць прачуханкі ’даць наганяй’ (Янк. БФ), прочуха́нец ’прачуханка’ (ТС), ’гультай’ (Сцяшк. Сл.), прачу́хацца ’працверазіцца’ (Шат.), прочы́хацца ’ачухвацца’ (ТС). Рус. дыял. прочуха́нка ’наганяй, нагонка’, укр. дати прочуха́на, прочуха́нкі ’тс’ (гл. Макіенка, Бел.-рус. ізал., 111). Дэрываты ад прачухацца (гл. ачухацца) з суф. ‑анка, ‑анец.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прачуха́нец, -нца м., прост., см. прачуха́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
telling-off [ˈtelɪŋɒf] n. BrE, infml вымо́ва, наганя́й, прачуха́нка, прачуха́нец;
give a tellingoff дава́ць каму́-н. прачуха́нца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Schélte
f -, -n вымо́ва, прачуха́нка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bura
ж. разм. наганяй, прачуханка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Прабо́рка ’прачуханка’ (ТСБМ, Шат.). Да прабіра́ць ’даваць прачуханку’, прабраць < браць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)