працвіта́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е, незак.

Тое, што і квітнець (у 2 знач.).

|| наз. працвіта́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

працвіта́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. працвіта́ю працвіта́ем
2-я ас. працвіта́еш працвіта́еце
3-я ас. працвіта́е працвіта́юць
Прошлы час
м. працвіта́ў працвіта́лі
ж. працвіта́ла
н. працвіта́ла
Загадны лад
2-я ас. працвіта́й працвіта́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час працвіта́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

працвіта́ць несов., см. квітне́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

працвіта́ць, ‑ае; зак.

Тое, што і квітнець (у 2 знач.). У сценах семінарыі працвітала мастацкая самадзейнасць. Сяргейчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працвіта́ць blühen vi, gedéihen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

flourish [ˈflʌrɪʃ] v. квітне́ць, працвіта́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

prosper [ˈprɒspə] v. працвіта́ць, квітне́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

працвіта́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. працвітаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

floríeren

vi працвіта́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

prosperíeren

vi квітне́ць, працвіта́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)