працвіта́ць, ‑ае; зак.
Тое, што і квітнець (у 2 знач.). У сценах семінарыі працвітала мастацкая самадзейнасць. Сяргейчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)