пратэ́ст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пратэ́ст пратэ́сты
Р. пратэ́сту пратэ́стаў
Д. пратэ́сту пратэ́стам
В. пратэ́ст пратэ́сты
Т. пратэ́стам пратэ́стамі
М. пратэ́сце пратэ́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратэ́ст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Рашучае пярэчанне супраць чаго-н.

Дэманстрацыя пратэсту.

Выказаць п.

2. Заява аб нязгодзе з якім-н. рашэннем (спец.).

П. пракурора.

3. Афіцыйнае пацвярджэнне факта нявыплаты ў тэрмін па вэксалі (спец.).

П. вэксаля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пратэ́ст, -ту м., в разн. знач. проте́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пратэст 8/563

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пратэ́ст, ‑у, М ‑сце, м.

1. Рашучае пярэчанне супраць чаго‑н., заява аб нязгодзе з чым‑н., аб нежаданні чаго‑н. Сваім удзелам у жалобным шэсці людзі дэманстравалі пратэст супраць паліцэйскага гвалту. У. Калеснік. Спроба бацькі забраць яго з рук Максіма сустрэла рашучы пратэст хлопчыка. Шамякін. Слухаючы разважанні старога Скуратовіча, Кандрат Назарэўскі не можа скрыць свайго абурэння і пратэсту. Барсток.

2. Афіцыйнае выказванне нязгоды з якім‑н. рашэннем, пастановай. Пратэст пракурора. // Спец. Афіцыйнае пацвярджэнне факта нявыплаты ў тэрмін па вэксалі, якое дае трымальніку апратэставанага вэксаля перавагі пры сыскванні доўгу. // Спец. Афіцыйная заява капітана марскога судна, якая пратакаліруе факт аварый судна або псавання грузу. Марскі пратэст.

[Ад лац. protestor — публічна даказваю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратэст

т. 13, с. 27

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пратэ́ст м. Protést m -(e)s, -e, Éinspruch m -(e)s, -sprüche, Verwáhrung f -, -en; Protéstschreiben n -s, - (у пісьмовай форме);

заяві́ць пратэ́ст Protést [Éinspruch] erhében*; Protést [Verwáhrung] éinlegen (супраць чаго-н. gégen A) (пісьмова);

дэманстра́цыя пратэ́сту Protéstkundgebung f -, -en; Protéstmarsch m -es, -märsche

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пратэ́ст

(ням. Protest, ад лац. protestari = публічна заяўляць)

1) рашучае і катэгарычнае пярэчанне, заява аб нязгодзе з чым-н.;

2) афіцыйнае выказванне нязгоды з якім-н. рашэннем, пастановай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пратэ́ст ’рашучае пярэчанне супраць чаго-небудзь, заява аб нязгодзе’ (ТСБМ), ст.-бел. протестъ ’тс’ (1711 г.), протестовати (1598 г.), укр. проте́ст ’тс’, рус. проте́ст ’тс’. Адваротны дэрыват дзеяслова протестовати, адпаведніка лац. prōtestāri ’ўрачыста абвяшчаць, сведчыць’; у далейшым запазычанне з ням. Protest у сучасным значэнні, што выводзяць з італ. protesto ’апратэставанне векселя’ (ЕСУМ, 4, 609; Банькоўскі, 2, 791; Фасмер, 3, 382).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пратэ́ст

(ням. Protest, ад лац. protestari = публічна заяўляць)

1) рашучае пярэчанне супраць чаго-н. (напр. выказаць п.);

2) заява аб нязгодзе з якім-н. рашэннем (напр. п. пракурора).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)