прато́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Элементарная часцінка з дадатным зарадам, якая ўваходзіць у састаў усіх атамных ядраў.

|| прым. прато́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прато́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прато́н прато́ны
Р. прато́на прато́наў
Д. прато́ну прато́нам
В. прато́н прато́ны
Т. прато́нам прато́намі
М. прато́не прато́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прато́н м., физ. прото́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прато́н, ‑а, м.

Спец. Стабільная элементарная часцінка рэчыва з дадатным электрычным зарадам, якая ў спалучэнні з электронам утварае атам.

[Ад грэч. protōs — першы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Пратон» (штучны спадарожнік) 8/561—562

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пратон,

элементарная часціца.

т. 13, с. 25

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Пратон»,

серыя даследчых касмічных апаратаў; сав. ракеты-носьбіты.

т. 13, с. 25

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пратон (элементарная часцінка) 1/372, 549; 2/160, 502; 5/536; 7/541; 8/5, 561; 10/579; 11/446, 447, 448 (табл.), 527

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прато́н м. фіз. Protón n -s, -en;

паскара́льнік прато́наў ядзерн. Protónenbeschleuniger m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прато́н

(гр. proton = першае)

стабільная элементарная часціца атама з дадатным электрычным зарадам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)