Прасяной А. П. 8/149

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прасяны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прасяны́ прасяна́я прасяно́е прасяны́я
Р. прасяно́га прасяно́й
прасяно́е
прасяно́га прасяны́х
Д. прасяно́му прасяно́й прасяно́му прасяны́м
В. прасяны́ (неадуш.)
прасяно́га (адуш.)
прасяну́ю прасяно́е прасяны́я (неадуш.)
прасяны́х (адуш.)
Т. прасяны́м прасяно́й
прасяно́ю
прасяны́м прасяны́мі
М. прасяны́м прасяно́й прасяны́м прасяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Мала́й, мала́йчык ’бохан хлеба’, стол. ’маленькая булачка’ (Сл. Брэс., ’булачка з вотруб’я для прыгатавання квасу’ (драг., лельч., Вешт.), ’недапечаны хлеб’, ’хлеб з грэцкай мукі’ (Ян.), ’дранікі’ (рэч., браг., Мат. Гом.). Укр. мала́й ’хлеб з кукурузы, гароху ці проса’, ’глёўкі хлеб’, ’проса, Panicum miliaceum’; рус. мала́й ’каша з прасяной мукі’. Запазычана праз укр. мову з рум. mălaiu ’кукуруза’ (< melʼ latu ’чорная прасяная мука’) (Фасмер, 2, 562).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)