прасвяці́ць, -вячу́, -ве́ціш, -ве́ціць; -ве́чаны; зак., каго-што.

Прапусціць праз каго-, што-н. прамяні, святло для даследавання ўнутранасці.

П. лёгкія.

|| незак. прасве́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прасве́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасвяці́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прасвячу́ прасве́цім
2-я ас. прасве́ціш прасве́ціце
3-я ас. прасве́ціць прасве́цяць
Прошлы час
м. прасвяці́ў прасвяці́лі
ж. прасвяці́ла
н. прасвяці́ла
Загадны лад
2-я ас. прасвяці́ прасвяці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прасвяці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасвяці́ць сов.

1. (пропустить свет через что-л.) просвети́ть;

п. грудну́ю кле́тку — просвети́ть кле́тку;

2. (нек-рое время) просвети́ть;

ліхта́р ~ці́ў тры гадзі́ны — фона́рь просвети́л три часа́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасвяці́ць, ‑свячу, ‑свеціш, ‑свеціць; зак.

1. каго-што. Прапусціць праз што‑н. святло. Прасвяціць курынае яйцо. // Пры дапамозе рэнтгенаўскіх праменяў зрабіць бачнымі ўнутраныя органы каго‑, чаго‑н. Прасвяціць лёгкія.

2. Свяціць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасве́чаны просве́ченный; см. прасвяці́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасве́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прасвяціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасве́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прасвечваць — прасвяціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prześwietlić

зак. прасвяціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

просвети́ть​II сов. (подвергнуть просвечиванию) прасвяці́ць; см. просве́чивать​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасве́чваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. прасвяціць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Свяціцца праз што-н.

Сонца прасвечвае паміж стваламі дрэў.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Віднецца праз што-н.

Праз кроны дрэў прасвечвае неба.

Праз яго цікаўнасць прасвечваў недавер (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)