прасве́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прасве́тны |
прасве́тная |
прасве́тнае |
прасве́тныя |
| Р. |
прасве́тнага |
прасве́тнай
прасве́тнае |
прасве́тнага |
прасве́тных |
| Д. |
прасве́тнаму |
прасве́тнай |
прасве́тнаму |
прасве́тным |
| В. |
прасве́тны (неадуш.)
прасве́тнага (адуш.) |
прасве́тную |
прасве́тнае |
прасве́тныя (неадуш.)
прасве́тных (адуш.) |
| Т. |
прасве́тным |
прасве́тнай
прасве́тнаю |
прасве́тным |
прасве́тнымі |
| М. |
прасве́тным |
прасве́тнай |
прасве́тным |
прасве́тных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прасве́т, -у, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Светлая паласа або слабы прамень у неасветленай прасторы.
П. у воблаках.
Жыццё без прасвету (перан.: без надзеі на паляпшэнне).
2. Шырыня аконнага ці дзвярнога праёму (спец.).
3. На пагонах: каляровая падоўжная палоска.
Пагоны з двума прасветамі.
|| прым. прасве́тны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прасве́т ’светлая паласа на неасветленым’, ’прамежак, свабодная прастора паміж блізкімі прадметамі’ (ТСБМ, Нас.), ’праём акна’ (ТСБМ, Шушк.). Рус. просве́т, укр. просві́ток, польск. przeswit, чэш. průsvit. Нульсуфіксальны дэрыват ад прасвяціць < свяціць. Сюды ж прасве́тны ’празрысты’ (ашм., Стан.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)