прапо́лка гл. прапалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапо́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прапо́лка прапо́лкі
Р. прапо́лкі прапо́лак
Д. прапо́лцы прапо́лкам
В. прапо́лку прапо́лкі
Т. прапо́лкай
прапо́лкаю		 прапо́лкамі
М. прапо́лцы прапо́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прапо́лка ж. пропо́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. праполваць — прапалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праполка

т. 13, с. 16

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прапо́лка ж с.-г. Jäten n -s, Áusjäten n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

праполка, поліва

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

прапало́ць, -алю́, -о́леш, -о́ле; -алі; -о́латы; зак., што.

1. Ачысціць ад пустазелля якую-н. прастору ці пасаджаныя расліны.

П. грады.

П. капусту.

2. Правесці які-н. час полючы.

|| незак. прапо́лваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. прапо́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.) і прапо́лванне, -я, н. (да 1 знач.).

|| прым. прапо́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Jäten

n -s прапо́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пропа́лывание ср. прапо́лванне, -ння ср., прапо́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)