праменява́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. праменява́нне
Р. праменява́ння
Д. праменява́нню
В. праменява́нне
Т. праменява́ннем
М. праменява́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праменява́нне ср., физ. лучеиспуска́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праменява́нне, ‑я, н.

Спец. Выпраменьванне целам электрамагнітнай энергіі ў акаляючую прастору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лучеиспуска́ние физ. выпраме́ньванне, -ння ср.; праменява́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

promieniotwórczość

ж. выпраменьванне, радыеактыўнасць; праменяванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

promieniowanie

н. праменяванне; выпраменьванне; радыяцыя;

promieniowanie słoneczne — сонечнае выпраменьванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)