пра́ лля мн. ж.
Жанчына, якая займаецца ручным прадзеннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пра́ лля
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
адз. мн.
Н. пра́ лля пра́ ллі
Р. пра́ ллі
пра́ лляў
Д. пра́ ллі
пра́ ллям
В. пра́ ллю
пра́ лляў
Т. пра́ лляйа́ лляю
пра́ ллямі
М. пра́ ллі
пра́ ллях
Крыніцы:
krapivabr2012 ,
nazounik2008 ,
piskunou2012 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пра́ лля ‑і, ж.
Разм. Жанчына, якая займаецца прадзеннем. Мастак паказаў на палатне маладую зграбную праллю з доўгай касой. Ліс .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пра́ лля 1 ТСБМ , Касп. , Шат. , Сл. ПЗБ ), пра́ лья ’тс’ (ганц. , Сл. ПЗБ ), пра́ йля ’тс’ (брасл. , Сл. ПЗБ ), пряльля ’тс’ (Бяльк. ). Укр. пряля ’тс’. Да прасці (гл.), параўн. папярэдняе слова.
Пра́ лля 2 чэрв. , Сл. ПЗБ ), пра́ йня ’тс’ (шчуч. , Сцяшк. Сл. ). Укр. прало ’тс’. Да праць .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пра́ дка ’пралля ’ (Бес. , Уладз. ; метрык., Мат. Гом. ; свісл. , Шатал. ), ’калаўротак’, ’папрадухі’ (Уладз. ), ’прасніца’ (нараўл. , Мат. Гом. ). Параўн. укр. прядка ’прасніца; пралля ’, польск. prządka ’пралля ’, чэш. дыял . prąd ’прасніца’. Да прасці праду .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Wá schfrau
f -, -en пра́ чка, пра́ лля
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Wäscherin
f -, -nen пра́ чка, пра́ лля
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пра́ ля , ‑і, ж.
Абл. Тое, што і пралля . Бывала ў цёмную зімнюю ноч самая позняя праля патушыць агонь у сваёй хаце, а ў Маланні блішчыць акенца ледзь не да дня. «Беларусь» .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пра́ льшчыца ’пралля ’ (Мат. Гом. ). Да прасці .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)