Verbum

анлайнавы слоўнік

праланга́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праланга́цыя ж., спец. пролонга́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праланга́цыя, ‑і, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пралангаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праланга́цыя ж. юрыд., фін. Prolongíeren n -s, Prolongatión f -; Verlängerung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пралангава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; зак. і незак., што (афіц.).

Прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін дзеяння чаго-н.

П. дагавор.

|| наз. праланга́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праланга́цыя

(фр. prolongation, ад лац. prolongare = прадаўжаць)

прадаўжэнне тэрміну дагавора, умовы, вэксаля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

праланга́цыя

(фр. prolongation, ад лац. prolongare = прадаўжаць)

юр. прадаўжэнне тэрміну дзеяння дагавора, умовы, вэксаля і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пралангацыя дагавора

т. 12, с. 550

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пролонга́ция спец. праланга́цыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

prolongation [ˌprəʊlɒŋˈgeɪʃn] n. fml праланга́цыя, прадаўжэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)