пракуры́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пракуры́ст пракуры́сты
Р. пракуры́ста пракуры́стаў
Д. пракуры́сту пракуры́стам
В. пракуры́ста пракуры́стаў
Т. пракуры́стам пракуры́стамі
М. пракуры́сце пракуры́стах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракуры́ст

(ням. Prokurist, ад лац. procurare = клапаціцца, кіраваць)

давераная асоба гандлёвага прадпрыемства, якая мае паўнамоцтвы на заключэнне ўсякіх дагавораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)