пракульга́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пракульга́ю |
пракульга́ем |
| 2-я ас. |
пракульга́еш |
пракульга́еце |
| 3-я ас. |
пракульга́е |
пракульга́юць |
| Прошлы час |
| м. |
пракульга́ў |
пракульга́лі |
| ж. |
пракульга́ла |
| н. |
пракульга́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пракульга́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пракульга́ць сов.
1. (нек-рое время) прохрома́ть;
2. (пройти, хромая) проковыля́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пракульга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Прайсці кульгаючы. Цераз вуліцу пракульгаў Каліткаў Валадым. Вітка. Атаманавіч пракульгаў да стала, на сваё даўнейшае месца. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пракульга́ць гл. кульгаць
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адкульга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1. Кульгаючы, адысці ўбок.
2. Пракульгаць пэўны тэрмін. Цэлы год адкульгаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прашкандыба́ць
‘пракульгаць пэўны час або пэўную адлегласць (кіламетр) і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прашкандыба́ю |
прашкандыба́ем |
| 2-я ас. |
прашкандыба́еш |
прашкандыба́еце |
| 3-я ас. |
прашкандыба́е |
прашкандыба́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прашкандыба́ў |
прашкандыба́лі |
| ж. |
прашкандыба́ла |
| н. |
прашкандыба́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прашкандыба́й |
прашкандыба́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прашкандыба́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)