пракульга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Прайсці кульгаючы. Цераз вуліцу пракульгаў Каліткаў Валадым. Вітка. Атаманавіч пракульгаў да стала, на сваё даўнейшае месца. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)