прако́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прако́лка |
прако́лкі |
| Р. |
прако́лкі |
прако́лак |
| Д. |
прако́лцы |
прако́лкам |
| В. |
прако́лку |
прако́лкі |
| Т. |
прако́лкай
прако́лкаю |
прако́лкамі |
| М. |
прако́лцы |
прако́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
проко́лка ж. прако́лка, -кі ж., прако́лванне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)