праклясці́, -ляну́, -ляне́ш, -ляне́; -лянём, -леняце́, -ляну́ць; -ля́ў, -ляла́, -ло́; -ляні; -ля́ты; зак., каго-што.

1. Падвергнуць праклёну (высок.).

П. здрадніка.

2. Моцна вылаяць, выказваючы гнеў, злосць, абурэнне.

П. ўсё на свеце.

|| незак. пракліна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праклясці́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пракляну́ праклянё́м
2-я ас. пракляне́ш пракленяце́
3-я ас. пракляне́ пракляну́ць
Прошлы час
м. пракля́ў праклялі́
ж. пракляла́
н. пракляло́
Загадны лад
2-я ас. пракляні́ пракляні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пракля́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праклясці́ сов. прокля́сть; преда́ть прокля́тию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праклясці́, ‑кляну, ‑клянеш, ‑кляне; ‑клянём, ‑кленяце; пр. пракляў, ‑кляла, ‑ло; заг. пракляні; зак., каго-што.

1. Падвергнуць праклёну. Крымянец больш не бачыць той цёмнай жанчыны, якая некалі пракляла яго і пракляцце якой як бы здзейснілася. Кучар. [Ілька:] — І яшчэ я думаю, каб мы кінулі сваё валацужнае бруднае жыццё,.. і каб мы ўсе працавалі... [Марта:] — Калі ты зробіш так, цябе пракляне ўвесь род... Каваль.

2. Моцна вылаяць, выказваючы гнеў, злосць, абурэнне. Праклясці ўсё на свеце. □ Пракляў Лявон Нарбутовіч і малацьбу, і малатарню, і сваю дурноту. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прокля́сть сов. праклясці́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракліна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.

1. гл. праклясці.

2. Лаяць, асуджаць (разм.).

Праклінаю сябе за непаваротлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

склясці́, скляну́, скляне́ш, скляне́; склянём, скляняце́, скляну́ць; скляў, -ляла́, -ло́; скляні́; зак., каго-што.

Падвергнуць праклёну, праклясці.

С. чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пракліна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да праклясці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wykląć

зак. праклясці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́клясці, ‑кляну, ‑клянеш, ‑кляне; зак.

Разм. Праклясці. Стары Прусак, якога выкляў бог І выракліся людзі,.. Убачыў неяк недарэчны сон. Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)