прайгра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.
1. што і без дап. Пацярпець няўдачу ў гульні, спаборніцтве, спрэчцы і пад.
П. матч.
П. у спрэчцы.
2. што. Пазбавіцца чаго-н. у выніку азартнай гульні; прагуляць.
П. грошы.
3. што і без дап. Сыграць, выканаць.
П. пласцінку.
Аркестр прайграў уверцюру.
4. Правесці які-н. час, іграючы на чым-н.
П. дзве гадзіны на раялі.
|| незак. прайграва́ць, -раю́, -рае́ш, -рае́; -раём, -раяце́, -раю́ць (да 1—3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прайгра́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прайгра́ю |
прайгра́ем |
| 2-я ас. |
прайгра́еш |
прайгра́еце |
| 3-я ас. |
прайгра́е |
прайгра́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прайгра́ў |
прайгра́лі |
| ж. |
прайгра́ла |
| н. |
прайгра́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прайгра́й |
прайгра́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прайгра́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прайгра́ць сов.
1. в разн. знач. проигра́ть; (в споре — ещё) проспо́рить;
п. шмат гро́шай — проигра́ть мно́го де́нег;
п. матч — проигра́ть матч;
п. судо́вы працэ́с — проигра́ть суде́бный проце́сс;
п. вальс — проигра́ть вальс;
п. пе́ршы акт п’е́сы — проигра́ть пе́рвый акт пье́сы;
п. закла́д — проигра́ть (проспо́рить) закла́д;
2. прогада́ть, просчита́ться;
3. (провести время, играя) проигра́ть;
п. дзве гадзі́ны на рая́лі — проигра́ть два часа́ на роя́ле;
п. не́калькі год на сцэ́не — проигра́ть не́сколько лет на сце́не
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прайгра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. што і без дап. Пацярпець паражэнне ў гульні, спаборніцтве, спрэчках і інш. Прайграць матч. □ [Юрась Бабіч] у заклад ішоў са мною і, як бачыце, прайграў. Савіцкі. Бондар бачыў — бой прайгралі. На штурм камяніц ісці нельга... Трэба адыходзіць. Навуменка. [Сымон:] Усё прапала: мы прайгралі. Не даказалі сведкі, свае людзі не даказалі нашае даўнасці на гэтую зямлю. Купала.
2. што. Страціць што‑н., пазбавіцца чаго‑н. у выніку азартнай гульні; прагуляць. Прайграць грошы. □ Казалі, што .. [пан] прайграў сваю зямлю, і ад вялікага маёнтка застаўся ціхі, недагледжаны хутар. Адамчык.
3. што і без дап. Сыграць, выканаць; прымусіць прагучаць. Прайграць пласцінку. □ А восьмай гадзіне на дваровым дзядзінцы прайграў гармонік. Гартны. Акампанемент у складзе банджа, кастаньетаў і некалькіх гітар прайграў уступ усім вядомай песні. Скрыпка.
4. Іграць некаторы час. Прайграць дзве гадзіны на раялі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прайгра́ны прои́гранный; проспо́ренный; см. прайгра́ць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прайгра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ешся; зак.
Апынуцца ў пройгрышы, прайграць у азартныя гульні многа грошай.
|| незак. прайграва́цца, -раю́ся, -рае́шся, -рае́цца; -раёмся, -раяце́ся, -раю́цца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прайгра́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прайграць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прайграва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прайграць (у 1–3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
przegrać
зак. прайграць, прагуляць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прайграва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. прайграваць — прайграць (у 1–3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)