пражані́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пражані́на
Р. пражані́ны
Д. пражані́не
В. пражані́ну
Т. пражані́най
пражані́наю
М. пражані́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пражані́на ж., обл. жарко́е ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пражані́на, ‑ы, ж.

Ежа, прыгатаваная з тушанага мяса і сала, падкалочаная мукой або без мукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пражані́на ’ежа, прыгатаваная з тушанага мяса і сала, падкалочаная мукой, або без мукі’ (ТСБМ, Касп., Мік., Шн. 3), ’што-небудзь смажанае ў густым соусе’ (Мядзв.), пражо́нка, пряжо́нка ’смажанае сала’ (Мат. Маг.), ’каласы, смажаныя на агні’ (Мат. Гом.) ’мачанка’ (Шатал.), пражэ́ня ’просты сялянскі соус’ (Нас.). Рус. пря́женик ’выраб з цеста, смажаны ў масле’, пря́женица ’яечня на патэльні або ў латку’, укр. пря́жанка ’адтопленае малако’, пряже́ня ’яечня з малаком’, польск. prażucha ’ежа з запаранай грачанай або жытняй мукі з салам’, чэш. praženka ’запраўлены суп’. Да пра́жыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пражо́нка. Гл. пражаніна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пражэ́ло. Гл. пражаніна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пражэ́ня. Гл. пражаніна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)