прадро́стак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прадро́стак прадро́сткі
Р. прадро́стка прадро́сткаў
Д. прадро́стку прадро́сткам
В. прадро́стак прадро́сткі
Т. прадро́сткам прадро́сткамі
М. прадро́стку прадро́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадро́стак, -тка м., бот. предро́сток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прадростак, гл. Пратанема

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прадро́стак, ‑тка, м.

Спец. Зялёная ніць, якая прарастае са споры моху і зноў дае мох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадростак

т. 12, с. 538

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

предро́сток бот. прадро́стак, -тка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)