прадве́сне, -я, н.

Час, які папярэднічае вясне.

Блізіцца прадвесне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадве́сне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прадве́сне
Р. прадве́сня
Д. прадве́сню
В. прадве́сне
Т. прадве́снем
М. прадве́сні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадве́сне ср. кану́н весны́, вре́мя пе́ред весно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадве́сне, ‑я, н.

Час, які папярэднічае вясне. Было прадвесне — сакавік, але дзень па-зімоваму халодны, хмурны. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадве́сне н. Vórfrühling m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прадве́сне ’час, што папярэднічае вясне’ (ТСБМ). Да вясна (гл.). Калька польск. przedwiośnie ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vórfrühling

m -s, -e ра́нняя вясна́, прадве́сне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Напрадве́сні ’ў пачатку вясны, ранняй вясной’ (Гарэц., Сл. ПЗБ), напрадвясне́ ’тс’ (Сцяц.), na paradv́eśńe ’тс’ (Кліх). Гл. прадве́сне ’пачатак вясны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Праве́сня ’прадвесне’ (баран., лях., Сл. ПЗБ). Укр. провесінь, провесна, рус. дан. провесни ’тс’. Утворана ад вясна з прыстаўкай пра- (гл.), першапачатковае значэнне якой ’перад’, г. зн. ’пара года, якая папярэднічае вясне’, параўн. прадвесне ’тс’ (гл.). Канец слова перадае канчатак М. скл., захаваны ў спалучэнні па правеснн (< провеснь), параўн. аналагічнае балг. пролет ’вясна’ (ад г. зн. ’перад лезам’), пролети ’вясной’ (БЕР, 5, 758).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przedwiośnie

przedwiośni|e

н. прадвесне; перадвясенні перыяд;

na ~u — напрадвесні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)