прада́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто прадае, прадаў (у 2 знач.) каго-, што-н., здраднік.

|| ж. прада́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прада́жнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прада́жнік прада́жнікі
Р. прада́жніка прада́жнікаў
Д. прада́жніку прада́жнікам
В. прада́жніка прада́жнікаў
Т. прада́жнікам прада́жнікамі
М. прада́жніку прада́жніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прада́жнік м. преда́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прада́жнік, ‑а, м.

Той, хто прадае, прадаў (у 2 знач.) каго‑, што‑н.; здраднік. Знайшоўся ж прадажнік, што цераз балота Чужынцаў правёў, каб людзей загубіць. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прада́жнік м Verräter m -s, -;

прада́жніца ж Verräterin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прада́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да прадажнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

преда́тель здра́днік, -ка м.; прада́жнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

traitor

[ˈtreɪtər]

n.

здра́днік, прада́жнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

хрыстапрада́вец, ‑даўца, м.

Уст. Прадажнік, здраднік; юда. — Каб на цябе [паліцая] хмара цёмная найшла, каб ты праваліўся скрозь зямлю на гэтым месцы, ірад, хрыстапрадавец акаянны, — шаптала, стоячы ля запечку, Грысіха. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sprzedawczyk

м. пагард. здраднік; прадажнік; прадажны чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)