прагрэ́с, -у, м.

Паступальны рух наперад, паляпшэнне ў працэсе развіцця; проціл. рэгрэс.

П. навукі і тэхнікі.

Ісці па шляху прагрэсу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прагрэ́с

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Прагрэ́с
Р. Прагрэ́са
Д. Прагрэ́су
В. Прагрэ́с
Т. Прагрэ́сам
М. Прагрэ́се

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагрэ́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прагрэ́с
Р. прагрэ́су
Д. прагрэ́су
В. прагрэ́с
Т. прагрэ́сам
М. прагрэ́се

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагрэ́с, -су м. прогре́сс;

п. ва ўсіх галіна́х наву́кі і тэ́хнікі — прогре́сс во всех областя́х нау́ки и те́хники;

ісці́ па шляху́ ~су — идти́ по пути́ прогре́сса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагрэ́с, ‑у, м.

Рух наперад, пераход на больш высокую ступень у развіцці. Тэхнічны прагрэс. // Развіццё чаго-небудзь, паляпшэнне; проціл. рэгрэс.

[Ад лац. progressus — рух наперад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Прагрэс» (аб’яднанне бытавых паслуг, Мінск) 2/495

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Прагрэс» (калгас, Гродзенскі р-н) 2/445; 5/248—249 (укл.), 249; 7/574; 8/535

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прагрэ́с м. Fórtschritt m -(e)s, -e, Progréss m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прагрэс,

паступальнае развіццё ў грамадстве.

т. 12, с. 534

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Прагрэс»,

серыя сав. грузавых касмічных апаратаў.

т. 12, с. 535

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)