Verbum

анлайнавы слоўнік

право́рванне гл. праараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

право́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

право́рванне ср. пропа́хивание, пропа́шка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

право́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. праворваць — праараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праара́ць, -ару́, -арэ́ш, -арэ́; -аро́м, -араце́, -ару́ць; -ары́; -ара́ны; зак., што.

1. Узворваючы, прагнаць баразну, узараць прастору паміж чым-н.

П. разору.

2. і без дап. Правесці які-н. час на ворыве.

П. да абеду.

|| незак. право́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. право́рванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пропа́хивание

1. право́рванне, -ння ср.; узо́рванне, -ння ср.;

2. абганя́нне, -ння ср.; см. пропа́хивать^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пропа́шка ж., с.-х.

1. право́рванне, -ння ср., во́рыва, -ва ср.; (вспашка) узо́рванне, -ння ср.;

2. (о пропашных культурах) абганя́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)