Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пра́ведны, -ая, -ае.
1. У вернікаў: набожны, бязгрэшны, які не парушае рэлігійнай маралі.
Праведнае жыццё.
2. Справядлівы, заснаваны на праўдзе (у 2 знач.; уст.).
П. суд.
|| наз.пра́веднасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пра́ведныв разн. знач. пра́ведный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пра́ведны, ‑ая, ‑ае.
1.Уст. Які не парушае правіл рэлігійнай маралі.
2.Кніжн. Справядлівы, правільны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пра́ведны gerécht; héilig (святы)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Праве́дны ’які не парушае правіл рэлігійнай маралі; справядлівы, правільны’ (ТСБМ), ’справядлівы, сумленны’ (Шат., ТС). З ц.-слав.правьдьныи ’праўдзівы, верны, справядлівы’, якое ўтворана ад правьда з суф. ‑ьn‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пра́ведныйрел., книжн.пра́ведны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
righteous[ˈraɪtʃəs]adj.fml
1.пра́ведны
2. справядлі́вы, апра́ўданы;
righteous angerпра́ведны гнеў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прападо́бны, ‑ая, ‑ае.
У праваслаўнай царкве — эпітэт «святых» з манахаў, які азначае: праведны, святы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)