прабо́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прабо́р прабо́ры
Р. прабо́ра прабо́раў
Д. прабо́ру прабо́рам
В. прабо́р прабо́ры
Т. прабо́рам прабо́рамі
М. прабо́ры прабо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прабо́р, а, мн. -ы, -аў, м.

Лінія, якая ўтвараецца паміж радамі расчасаных на два бакі валасоў.

Прамы п. (пасярэдзіне). Касы п. (бакавы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прабо́р м. пробо́р;

прамы́ п. — прямо́й пробо́р;

ко́сы п. — косо́й пробо́р;

англі́йскі п. — англи́йский пробо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабо́р, ‑а, м.

Лінія, якая ўтвараецца на галаве, калі расчасаць на два бакі валасы. Родненькі прабор валасоў здаваўся залацістым, карыя вочы былі колеру добра выспелай вішні. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабо́р м Schéitel m -s, -;

про́сты прабо́р Míttelscheitel m;

ко́сы прабо́р Séitenscheitel m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прабо́р ’лінія, якая ўтвараецца на галаве, калі расчасаць на два бакі валасы’ (ТСБМ). Рус. пробо́р ’тс’. Да прабіраць < прабра́ць < браць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пробо́р прабо́р, -ра м., разг. радо́к, -дка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przedziałek

м. прабор

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ *Прадзе́ль, праділь ’прабор’ (Сл. Брэс.). З укр. проділь ’тс’. Далей гл. прадзел.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прастры́гчы сов., в разн. знач. простри́чь;

п. прабо́р — простри́чь пробо́р;

п. цэ́лы дзень — простри́чь це́лый день

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)