по́шчак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
по́шчак |
по́шчакі |
| Р. |
по́шчаку |
по́шчакаў |
| Д. |
по́шчаку |
по́шчакам |
| В. |
по́шчак |
по́шчакі |
| Т. |
по́шчакам |
по́шчакамі |
| М. |
по́шчаку |
по́шчаках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
по́шчак, -у, мн. -і, -аў, м.
1. Пералівісты дрыжачы гук; трэль.
Салаўіны п.
2. Водгук, рэха.
Застукаў дзяцел, і пайшоў па лесе п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
по́шчак, -ку м.
1. (о пении птиц) щёкот, щекота́ние ср.; трель ж.;
салаўі́ны п. — соловьи́ный щёкот (соловьи́ная трель);
2. дробь ж.;
бараба́нны п. — бараба́нная дробь;
3. о́тзвук, э́хо ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́шчак, ‑у, м.
1. Пералівісты дрыжачы гук; трэль. Спачатку чуўся салаўіны пошчак, на балоце адзываўся драч, у кустах цвіркала берасцянка. С. Александровіч.
2. Водгук, рэха. Аўтамат засакатаў, разносячы пошчак па лесе. Якімовіч. Недзе ў гушчарніку зазваніў дзяцел, і пошчак пайшоў па лесе. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́шчак м Triller m -s, -;
салаўі́ны по́шчак Náchtigallenschlag m -(e)s, -schläge, Gesáng der Náchtigall
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
По́шчак ’трэль, перарывісты дрыжачы гук’, ’рэха’ (ТСБМ, Сцяшк. МГ), по́ушчак ’пошчак’, ’рэха’ (Сержп., 1911). Утворана з дапамогай прыстаўкі по- (*po‑) ад гукапераймальнага кораня *šček‑, вядомага толькі заходнім і ўсходнім славянам (Фасмер, 4, 499–500; Брукнер, 544; Чарных, 2, 431), параўн. ст.-бел. щекати ’брахаць’, рус. дыял. щёкот ’пра шчабятанне птушак’, щеко́тка ’сарока’, пощектать ’пабалбатать’, ще́кать, щечи́ть ’гаварыць голасна і хутка’, ’сварыцца’, стараж.-рус. щекотъ ’песня салаўя’ (“Слова пра паход Ігаравы”), польск. szczekać ’брахаць’, чэш. štěkati ’брахаць’, в.-луж. šćekać so ’кпіць, жартаваць’. Гл. шчакаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
щёкот (птичий) по́шчак, -ку м., шчэ́бет, -ту м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
щекота́ниеII ср. (птичье) по́шчак, -ку м., шчабята́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
trill1 [trɪl] n.
1. трэль; trills f a nightingale салаўі́ны по́шчак
2. ling. гук-вібра́нт
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Trómmelwirbel
m -s, - бараба́нны по́шчак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)