по́рцік, -а, мн. -і, -аў, м.

Крытая галерэя з калонамі, якая прылягае да вялікага будынка.

Грэчаскі п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́рцік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́рцік по́рцікі
Р. по́рціка по́рцікаў
Д. по́рціку по́рцікам
В. по́рцік по́рцікі
Т. по́рцікам по́рцікамі
М. по́рціку по́рціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́рцік м., архит. по́ртик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Порцік 5/242, 273; 8/518

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

по́рцік, ‑а, м.

Галерэя з калонамі, якая амаль заўсёды з’яўляецца часткай вялікага будынка. Новы гмах з каланадай і порцікам пры ўваходзе сапраўды можна было назваць палацам. Хведаровіч.

[Лац. porticus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

порцік

т. 12, с. 515

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

по́рцік м. архіт. Pórtikus m -, -se, Säulenhalle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

по́рцік

(лац. porticus)

крытая галерэя з калонамі, звычайна пры ўваходзе ў будынак (параўн. лоджыя, перыстыль).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

по́ртик архит. по́рцік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калоны (у 1 знач.); з калонамі. Калонная зала. Калонны порцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)