по́пельніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Спецыяльная пасудзіна для акуркаў і страсання попелу пры курэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́пельніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. по́пельніца по́пельніцы
Р. по́пельніцы по́пельніц
Д. по́пельніцы по́пельніцам
В. по́пельніцу по́пельніцы
Т. по́пельніцай
по́пельніцаю		 по́пельніцамі
М. по́пельніцы по́пельніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́пельніца ж. пе́пельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́пельніца, ‑ы, ж.

Спецыяльная пасудзіна для акуркаў і страсання попелу пры курэнні. [Мужчыны] паспелі ўжо добра пракурыць канцылярыю, уклаўшы ў попельніцу каля дзесяці акуркаў. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́пельніца ж Ásch(en)becher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пе́пельница по́пельніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ashtray [ˈæʃtreɪ] n. по́пельніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

селені́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да селеніту ​1, зроблены з селеніту. Селенітавая попельніца. Селенітавая ваза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ashtray

[ˈæʃtreɪ]

n.

по́пельніца, по́пелка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

popielniczka

ж. попельнічка, попельніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)