Verbum

палі... (гл. полі...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўжыв. замест «полі...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: палітэхнікум, паліглот, паліклініка.

полі... (а таксама палі...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. многа, са многім, складаны па саставе, напр.: поліартрыт, поліфанія, полівітаміны.

пастаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Загарадка для жывёлы ў полі.

аднаво́р, -у, м.

У выразе: (сеяць) у аднавор (разм.) — пра сяўбу на полі, узараным адзін раз.

каша́ра, -ы, мн. -ы, -ша́р, ж.

Вялікі загон, агароджанае месца на полі, дзе летам трымаюць жывёлу.

зачарне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Пачаць чарнець (у 2 знач.).

На полі зачарнела ралля.

відне́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́ецца; незак.

Быць відным, быць у полі зроку.

Удалечыні віднелася возера.

травапо́лле, -я, н.

Севазварот з перыядычным травасеяннем на полі для аднаўлення ўрадлівасці глебы.

|| прым. травапо́льны, -ая, -ае.

Т. севазварот.