по́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. по́лка по́лкі
Р. по́лкі по́лак
Д. по́лцы по́лкам
В. по́лку по́лкі
Т. по́лкай
по́лкаю		 по́лкамі
М. по́лцы по́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Полак Джэксан

т. 12, с. 450

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Полак Міхай

т. 12, с. 451

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Полак Сідні

т. 18, кн. 1, с. 440

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

по́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Кавалак тканіны ва ўсю першапачатковую шырыню.

Спадніца з трох полак.

2. Лаўка ў вагоне для сядзення ці ляжання.

Верхняя п.

|| прым. по́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́хта, ‑ы, ДМ ‑хце, ж.

Грубая кустарнага вырабу ўзорчатая ўкраінская тканіна. // Жаночае адзенне тыпу спадніцы з двух сшытых да палавіны полак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

width

[wɪdӨ]

n.

1) шырыня́ f.

2) по́лка, сто́лка f.

curtain taking two widths of cloth — фіра́нка зь дзьвюх по́лак матэ́рыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сасцяба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і сасцёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Збіць, сцябаючы чым‑н. Сасцябаць галінкі. Сасцябаць траву.

2. Сцябаючы, зрабіць непрыгодным што‑н. Сасцябаць пугу.

3. Удараючы пугай, дубцом, пакрыць пісагамі шкуру жывёлы. Пастухі сасцябалі ўсе бакі жывёлы.

4. Разм. Сшыць на скорую руку. Сасцябаць спадніцу з дзвюх полак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Кавалак тканіны ва ўсю першапачатковую шырыню. Спадніца з трох полак. □ Вярнуўшыся ў хату, Салвесіха адламала калючы ліст сталетніку, разлупіла яго напалам, прыклала да раны і ўбінтавала галаву беленькай паркалёвай, адарванай ад старой сарочкі, палкай. Сабаленка.

2. Лаўка ў вагоне для сядзення або ляжання. Ярмолаў узлез на верхнюю полку, лёг і заплюшчыў вочы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

panewka

panew|ka

ж. брамка, полак (у старадаўняй стрэльбе);

~ka stawowa анат. сустаўная сумка;

spaliło na ~ce — не выйшла; сарвалася; не выгарала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)