по́дбіўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -бівак, ж.

Тое, што і падбіўка (у 2 знач.).

П. ў шапцы падралася.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́дбіўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. по́дбіўка по́дбіўкі
Р. по́дбіўкі по́дбівак
Д. по́дбіўцы по́дбіўкам
В. по́дбіўку по́дбіўкі
Т. по́дбіўкай
по́дбіўкаю		 по́дбіўкамі
М. по́дбіўцы по́дбіўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́дбіўка ж. (в одежде) подкла́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́дбіўка, ‑і, ДМ ‑біўцы; Р мн. ‑бівак; ж.

Тое, што і падбіўка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́дбіўка ж. разм. (пра вопратку) Fútter n -s, -; Únterfutter n -s, -; Únterlage f -, -n; Fútterstoff m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wadding [ˈwɒdɪŋ] n.

1. по́дбіўка, падкла́дка

2. ва́та; ваці́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stiffener [ˈstɪfənə] n.

1. пру́ткая пракла́дка або́ по́дбіўка

2. сро́дак, які́ робіць ткані́ну пру́ткай (крухмал, апрэтура і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ По́дбічка ’абручык з ільнянай кудзелі, частка галаўнога убору’ (Сл. ПЗБ). Гл. падвічка ’тс’. Гук  6 замест в — вынік асіміляцыі, або па аналогіі з подбіўка ’падкладка’ (Янк. Мат., Сл. ПЗБ). Параўн. яшчэ рус. побогтик замест повойник ’намітка’ (Даль).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ По́д- — прыстаўка, якая надае назоўніку значэнне знаходжання ніжэй ці паблізу прадмета, выражанага ў каранёвай частцы: пбдюіець ’прастора пад клеццю’; няпоўнага падабенства да прадмета, больш нізкай вартасці ў параўнанні з ім: подтруе ’трусяня, малы трусіх’ (Ян.), пбдмур ’невялікая прыбудова да хлява’ (Шушк.); пбдверасак ’разнавіднасць верасу’ (Сл. ПЗБ), падʼязак ’невялікі язь’ (З нар. сл.); аддзеяслоўныя назоўнікі набываюць значэнні накіраванасці дзеяння, паўторнага, дадатковага або няпоўнага дзеяння, характэрнага для адпаведных дзеясловаў: подмазка ’кавалачак сала, здору, каб падмазваць патэльню’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Мат. Гом., Сл. Брэс., ТС), подбіўка ’абшыўка знізу сукенак, спадніц’ (Шат., Бяльк.), ’падкладка’ (Ян.), падвіўка ’тс’ (Мат. Гом.). Да пад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

подбо́й м.

1. (действие) падбіва́нне, -ння ср.; падшыва́нне, -ння ср.; см. подбива́ть​ 1, 2;

2. спец., прост. (то, чем подбиты подмётки) падбі́ўка, -кі ж., по́дбіўка, -кі ж.;

3. спец., обл. (подкладка) падшэ́ўка, -кі ж., падкла́дка, -кі ж.;

4. горн. уру́б, -бу м., падбо́й, -бо́ю м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)