поглоти́ть сов. паглыну́ць; (съесть) з’е́сці; (пожрать) пажэ́рці; (вобрать, впитать) увабра́ць; (впить) упі́ць; (всосать) усмакта́ць; (отнять) адня́ць, адабра́ць; (увлечь) захапі́ць; см. поглоща́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поглощённый паглыну́ты; з’е́дзены; пажо́рты; увабра́ны; упі́ты; усмакта́ны; захо́плены; см. поглоти́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паглыну́ць сов., в разн. знач. поглоти́ть;
пясо́к ~ну́ў ваду́ — песо́к поглоти́л во́ду;
каляро́вае шкло мо́жа п. праме́ні, які́я прахо́дзяць праз яго́ — цветно́е стекло́ мо́жет поглоти́ть лучи́, кото́рые прохо́дят че́рез него́;
рабо́та ~ну́ла — шмат ча́су рабо́та поглоти́ла мно́го вре́мени
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
засоса́ть сов.
1. (начать сосать) разг. засса́ць, пача́ць ссаць; засмакта́ць, пача́ць смакта́ць;
2. прям., перен. (поглотить) засмакта́ць, усмакта́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пожра́ть сов.
1. (съесть) з’е́сці; груб. пажра́ць, пажэ́рці;
2. перен. (поглотить) паглыну́ць;
3. перен. (об огне, пламени) пажра́ць, пажэ́рці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
усмакта́ць сов. всоса́ть, впита́ть, втяну́ть; поглоти́ть;
по́мпа з вадо́й ~та́ла пясо́к — насо́с с водо́й всоса́л (втяну́л) песо́к;
зямля́ ўсмакта́ла ві́льгаць — земля́ всоса́ла (впита́ла) вла́гу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
увабра́ць сов., разг.
1. (поглотить) впита́ть, вобра́ть, впить;
2. ухвати́ть, схвати́ть;
у. за каўне́р — схвати́ть (ухвати́ть) за воротни́к;
3. схвати́ть, захвати́ть;
разве́дчыкі ўвабра́лі фашы́ста — разве́дчики схвати́ли (захвати́ли) фаши́ста;
4. пойма́ть;
ён сёння до́брага шчупака́ ўвабра́ў — он сего́дня изря́дную щу́ку пойма́л;
5. разг. съесть;
у. мі́су капу́сты — съесть ми́ску капу́сты;
6. запра́вить;
у. кашу́лю ў штаны́ — запра́вить руба́шку в брю́ки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
унести́ сов.
1. (взять с собой) пане́сці; (вынести) вы́несці, мног. павыно́сіць; (отнести) адне́сці, мног. паадно́сіць; (снести вниз) зне́сці, адне́сці, мног. паадно́сіць; (снести вниз) зне́сці, мног. пазно́сіць; (занести) зане́сці, мног. пазано́сіць;
2. (похитить) разг. укра́сці, зне́сці;
3. перен. (отнять, поглотить) адабра́ць, узя́ць;
забо́ты унесли́ мно́го здоро́вья кло́паты адабра́лі мно́га здаро́ўя;
4. прям., перен. (переместить, увлечь) пане́сці, зне́сці, зане́сці;
ло́дку унесло́ ве́тром ло́дку пане́сла (зне́сла) ве́трам;
воображе́ние унесло́ его́ далеко́ перен. фанта́зія зане́сла яго́ далёка;
◊
е́ле унести́ но́ги ледзь вы́несці но́гі, ледзь уцячы́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адня́ць сов.
1. в разн. знач. (каго, што ад каго, чаго) отня́ть;
а. ле́свіцу ад сцяны́ — отня́ть ле́стницу от стены́;
а. дзіця́ ад грудзе́й — отня́ть ребёнка от груди́;
2. (што ад чаго) мат. вы́честь (что из чего), отня́ть;
ад дзесяці́ а. пяць — из десяти́ вы́честь пять; от десяти́ отня́ть пять;
3. (што) отня́ть, поглоти́ть;
рабо́та адняла́ шмат ча́су — рабо́та отняла́ (поглоти́ла) мно́го вре́мени;
4. (што) безл. парализова́ть;
адняло́ руку́ — парализова́ло ру́ку;
5. (што) отня́ть, ампути́ровать;
яму́ аднялі́ нагу́ — ему́ отня́ли (ампути́ровали) но́гу;
◊ а. мо́ву — лиши́ться ре́чи;
а. ро́зум — отня́ть ум
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)