поверя́ть несов., уст.

1. (проверять) правяра́ць; (сверять) звяра́ць;

поверя́ть карау́лы воен. правяра́ць караву́лы;

2. (доверять) давяра́ць;

поверя́ть та́йну дру́гу давяра́ць таямні́цу ся́бру;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поверя́ться страд.

1. правяра́цца; звяра́цца;

2. давяра́цца; см. поверя́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

давяра́ць несов.

1. доверя́ть; вверя́ть; поверя́ть; см. даве́рыць;

2. (иметь доверие к кому-л.) доверя́ть;

ён мне ~ра́е ва ўсім — он мне доверя́ет во всём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пове́рить сов.

1. (принять за истину) паве́рыць;

я пове́рил ему́ на́ слово я паве́рыў яму́ на сло́ва;

пове́рь (в знач. вводн. сл.) паве́р;

пове́рь, он вернётся паве́р, ён ве́рнецца;

2. уст. (проверить) праве́рыць; (сверить) зве́рыць;

3. (доверить) даве́рыць; см. поверя́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)