пне́ўма

(гр. pneuma = дыханне)

сіла, якая рэгулюе дыханне і пульс (у старажытнагрэчаскай натурфіласофіі і медыцыне).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пнеўма...¹ Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да пнеўматыкі, пнеўматычны, напр.: пнеўмааўтаматыка, пнеўмавадзяны, пнеўмагазавы, пнеўмагідраўлічны, пнеўмаканструкцыя, пнеўмапомпа, пнеўмарухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пнеўма...² Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да лёгкіх, напр.: пнеўмадыяфрагменны, пнеўмаплеўрыт, пнеўмасклероз, пнеўмафіброз, пнеўмацыроз;

2) які мае адносіны да дыхання, да дыхальных шляхоў, напр.: пнеўмавірусы, пнеўмаманометр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пнеўма...,

Першая састаўная частка складаных слоў: 1) якая адпавядае па значэнню слову «пнеўматычны», напрыклад: пнеўмааўтаматыка, пнеўмапрабойнік; 2) якая паказвае на адносіны да лёгкіх, напрыклад: пнеўмаграма, пнеўмасклероз.

[Ад грэч. pnéuma — дыханне і pnéumōn — лёгкія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піяно́ла, ‑ы, ж.

Пнеўма-механічны інструмент для ігры на піяніна без піяніста, а таксама раяль, піяніна з такім інструментам.

[Англ. pianola.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піяно́ла

(англ. pianola)

1) пнеўма-механічны інструмент для ігры на піяніна без піяніста;

2) раяль, піяніна з такім інструментам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)