плі́гаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
плі́гаю |
плі́гаем |
| 2-я ас. |
плі́гаеш |
плі́гаеце |
| 3-я ас. |
плі́гае |
плі́гаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
плі́гаў |
плі́галі |
| ж. |
плі́гала |
| н. |
плі́гала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
плі́гай |
плі́гайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
плі́гаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
◎ Плі́гаць ’хварэць паносам’, плюнуць ’разам вызваліцца ад вадкіх экскрэментаў (пра дзіця)’ (Нас.), плэгатэ, плэгнутэ, плыгаты ’раптоўна выдзеліць на чалавека вадкія экскрэменты (пра тушку, якая ў гэты час ляціць альбо знаходзіцца на дрэве)’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.). Відаць, звязаны з прыметнікам плюгавы (гл.), параўн. плюгивіць, рус. плюга́вгппь ’пэцкаць нечыстотамі, брудам, ванітамі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)