плятнё́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
плятнё́вы |
плятнё́вая |
плятнё́вае |
плятнё́выя |
| Р. |
плятнё́вага |
плятнё́вай
плятнё́вае |
плятнё́вага |
плятнё́вых |
| Д. |
плятнё́ваму |
плятнё́вай |
плятнё́ваму |
плятнё́вым |
| В. |
плятнё́вы (неадуш.)
плятнё́вага (адуш.) |
плятнё́вую |
плятнё́вае |
плятнё́выя (неадуш.)
плятнё́вых (адуш.) |
| Т. |
плятнё́вым |
плятнё́вай
плятнё́ваю |
плятнё́вым |
плятнё́вымі |
| М. |
плятнё́вым |
плятнё́вай |
плятнё́вым |
плятнё́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плетнёвый (к плете́нь) плятнёвы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Плятні́к: ’пляцень’ (лях., Сл. ПЗБ), плятняк ’тс’ (слон., Жыв. НС; Сцяц.; Сцяшк. МГ; брагін., Мат. Гом.), ’зашчытак ад снегу’ (Сцяц.), плятнёўка, плятнюшка ’плятнёвы хлеў’ (Юрч. Вытв.), нявінніца ’асобнае прасла плятня’, плятня ’галлё, якім заплятаюць пляцень’ (ТС). Усе да плесці (гл.). Аналагічна польск. pletniak ’плот з галінак, што пераплятаюць вертыкальныя калкі, пляцень’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)