пляска́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пляска́ны |
пляска́ная |
пляска́нае |
пляска́ныя |
| Р. |
пляска́нага |
пляска́най пляска́нае |
пляска́нага |
пляска́ных |
| Д. |
пляска́наму |
пляска́най |
пляска́наму |
пляска́ным |
| В. |
пляска́ны (неадуш.) пляска́нага (адуш.) |
пляска́ную |
пляска́нае |
пляска́ныя (неадуш.) пляска́ных (адуш.) |
| Т. |
пляска́ным |
пляска́най пляска́наю |
пляска́ным |
пляска́нымі |
| М. |
пляска́ным |
пляска́най |
пляска́ным |
пляска́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пляска́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пляска́ны |
пляска́ная |
пляска́нае |
пляска́ныя |
| Р. |
пляска́нага |
пляска́най пляска́нае |
пляска́нага |
пляска́ных |
| Д. |
пляска́наму |
пляска́най |
пляска́наму |
пляска́ным |
| В. |
пляска́ны (неадуш.) пляска́нага (адуш.) |
пляска́ную |
пляска́нае |
пляска́ныя (неадуш.) пляска́ных (адуш.) |
| Т. |
пляска́ным |
пляска́най пляска́наю |
пляска́ным |
пляска́нымі |
| М. |
пляска́ным |
пляска́най |
пляска́ным |
пляска́ных |
Кароткая форма: пляска́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пляска́ны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Дзеепрым. зал. пр. ад пляскаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пляска́ць², пляшчу́, пле́шчаш, пле́шча; пляшчы́; пляска́ны; незак., што.
Рабіць пляскатым, плюшчыць.
П. канец цвіка.
|| наз. пляска́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
плющенный
1. пляска́ны;
2. плю́шчаны; см. плю́щить;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хлёстанный
1. хваста́ны; сцёбаны, сцяба́ны; пля́сканы, ля́сканы;
2. хваста́ны; бі́ты; плёсканы; см. хлеста́ть 1, 2.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пляска́ты ’без звычайнай пукатасці, прыплюснуты’, ’які мае невялікую вышыню або таўшчыню пры прамой і роўнай паверхні’ (ТСБМ; слонім., КЭС; пух., Сл. ПЗБ; Шат.; беласт., Стан.), плеска́ты ’пляскаты’ (ТС), плыска́ты ’прыплюснуты, плоскі’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), плеска́тая ’нізкая, пакатая (страха)’ (стаўб., карэліц., ЛА, 4). Хаця не выключана ўтварэнне ад пляска́ць (гл.), аднак больш імаверна, што лексема запазычана з польск. plaskaty ’плоскі’ (з XVI ст.). Параўн., аднак, пляска́ны ’пляскаты (пра авёс)’, пля́сканькі ’пляскаценькі’ (швянч., трак., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)