пляска́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пляска́ны пляска́ная пляска́нае пляска́ныя
Р. пляска́нага пляска́най
пляска́нае
пляска́нага пляска́ных
Д. пляска́наму пляска́най пляска́наму пляска́ным
В. пляска́ны (неадуш.)
пляска́нага (адуш.)
пляска́ную пляска́нае пляска́ныя (неадуш.)
пляска́ных (адуш.)
Т. пляска́ным пляска́най
пляска́наю
пляска́ным пляска́нымі
М. пляска́ным пляска́най пляска́ным пляска́ных

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пляска́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пляска́ны пляска́ная пляска́нае пляска́ныя
Р. пляска́нага пляска́най
пляска́нае
пляска́нага пляска́ных
Д. пляска́наму пляска́най пляска́наму пляска́ным
В. пляска́ны (неадуш.)
пляска́нага (адуш.)
пляска́ную пляска́нае пляска́ныя (неадуш.)
пляска́ных (адуш.)
Т. пляска́ным пляска́най
пляска́наю
пляска́ным пляска́нымі
М. пляска́ным пляска́най пляска́ным пляска́ных

Кароткая форма: пляска́на.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пляска́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Дзеепрым. зал. пр. ад пляскаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пляска́ць², пляшчу́, пле́шчаш, пле́шча; пляшчы́; пляска́ны; незак., што.

Рабіць пляскатым, плюшчыць.

П. канец цвіка.

|| наз. пляска́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плющенный

1. пляска́ны;

2. плю́шчаны; см. плю́щить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлёстанный

1. хваста́ны; сцёбаны, сцяба́ны; пля́сканы, ля́сканы;

2. хваста́ны; бі́ты; плёсканы; см. хлеста́ть 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пляска́ты ’без звычайнай пукатасці, прыплюснуты’, ’які мае невялікую вышыню або таўшчыню пры прамой і роўнай паверхні’ (ТСБМ; слонім., КЭС; пух., Сл. ПЗБ; Шат.; беласт., Стан.), плеска́ты ’пляскаты’ (ТС), плыска́ты ’прыплюснуты, плоскі’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), плеска́тая ’нізкая, пакатая (страха)’ (стаўб., карэліц., ЛА, 4). Хаця не выключана ўтварэнне ад пляска́ць (гл.), аднак больш імаверна, што лексема запазычана з польск. plaskaty ’плоскі’ (з XVI ст.). Параўн., аднак, пляска́ны ’пляскаты (пра авёс)’, пля́сканькі ’пляскаценькі’ (швянч., трак., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)