пля́мны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пля́мны |
пля́мная |
пля́мнае |
пля́мныя |
| Р. |
пля́мнага |
пля́мнай
пля́мнае |
пля́мнага |
пля́мных |
| Д. |
пля́мнаму |
пля́мнай |
пля́мнаму |
пля́мным |
| В. |
пля́мны (неадуш.)
пля́мнага (адуш.) |
пля́мную |
пля́мнае |
пля́мныя (неадуш.)
пля́мных (адуш.) |
| Т. |
пля́мным |
пля́мнай
пля́мнаю |
пля́мным |
пля́мнымі |
| М. |
пля́мным |
пля́мнай |
пля́мным |
пля́мных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Пля́ма, пля́міна, пле́ма, плямізма, плям, пля́мка ’знак, месца на паверхні як брудны след чаго-небудзь’, ’што-небудзь ганебнае’ (ТСБМ, Сцяшк. МГ, Шпіл., Гарэц., Нас., Шат., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Растарг.; Юрч. СНЛ; ЛА, 3); пля́мы ’абвесак’ (лаг., ЛА, 2); пляміць ’рабіць плямы’ (Бяльк.), пля́місты ’маркі, мазкі, мазісты’ (Нас., Гарэц.), плямі́сты ’з плямамі’ (даўг., Сл. ПЗБ; Растарг.), пля́мны ’заплямлены, у плямах’ (Нас.). З польск. plama ’пляма’ (Кюнэ, Poln., 87), якое узнікла ў выніку кантамінацыі польск. plana ’пляма, ганьба, загана’ (гл. пле́на 2) і медыцынск. plama ’чырвоная пляма на скуры ад хваробы’, што з ням. flamme ’тс’ і ’пляма на сукенцы’ (Брукнер, 417; Банькоўскі, 2, 597).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)