пля́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пля́мка пля́мкі
Р. пля́мкі пля́мак
Д. пля́мцы пля́мкам
В. пля́мку пля́мкі
Т. пля́мкай
пля́мкаю		 пля́мкамі
М. пля́мцы пля́мках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пля́ма, -ы, мн. -ы, плям, ж.

1. Месца іншай афарбоўкі на якой-н. паверхні, а таксама месца, забруджанае чым-н.

Радзімая п.

Чарнільная п.

Белая п. (на геаграфічнай карце: абазначэнне недаследаванай мясцовасці; таксама перан.: пра што-н. невядомае, нявывучанае). Жоўтая п. (у сятчатцы вока: месца, вельмі чуллівае да святла; спец.).

2. перан. Што-н. ганебнае, надта непрыемнае.

П. на рэпутацыі.

|| памянш. пля́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радзі́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

Прыроджаная плямка на скуры чалавека.

Р. на шчацэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жаўці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Жоўтая плямка, жаўтаватае адценне.

Колер белы з жаўцінкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радзі́мка

‘плямка на скуры чалавека’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. радзі́мка радзі́мкі
Р. радзі́мкі радзі́мак
Д. радзі́мцы радзі́мкам
В. радзі́мку радзі́мкі
Т. радзі́мкай
радзі́мкаю		 радзі́мкамі
М. радзі́мцы радзі́мках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

blob [blɒb] n.

1. кро́пля; ша́рык (гліны, воску);

a blob of ink кро́пля чарні́ла

2. каляро́вая пля́мка;

a blob of paint пля́мка фа́рбы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пя́тнышко уменьш.-ласк. пля́мка, -кі ж.; ла́пінка, -кі ж.; см. пятно́​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Sprénkel

m -s, -

1) кра́пінка; пля́мка

2) сіло́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

радзі́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Прыродная плямка на скуры чалавека. Зусім блізка, як ніколі, .. [Валерый] бачыў твар Мар’яны, невялічкую радзімку на яе разрумяненай шчацэ, нават прыкмеціў, як на шыі б’ецца, пульсуе жылка. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

speckle [ˈspekl] n.

1. пля́мка, кра́пінка

2. вясну́шка; му́шка;

She’s got speckles only in spring. У яе рабацінне толькі вясною.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)