пля́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пля́жны пля́жная пля́жнае пля́жныя
Р. пля́жнага пля́жнай
пля́жнае
пля́жнага пля́жных
Д. пля́жнаму пля́жнай пля́жнаму пля́жным
В. пля́жны (неадуш.)
пля́жнага (адуш.)
пля́жную пля́жнае пля́жныя (неадуш.)
пля́жных (адуш.)
Т. пля́жным пля́жнай
пля́жнаю
пля́жным пля́жнымі
М. пля́жным пля́жнай пля́жным пля́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пля́жны пля́жный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пля́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пляжа. Ногі правальваліся ў драбнюткі, зусім як пляжны, пясок, пакідаючы на ім адбіткі слядоў. Шыцік. // Прызначаны для пляжа. Пляжны касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пля́жны Strand-;

пля́жны касцю́м Strndkombination f -, -en, Strndanzug m -(e)s, -züge;

пля́жная ку́ртка Campingjacke [´kɛm-] f -, -n, Frizeitjacke f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пляж, -а, мн. -ы, -аў, м.

Адхоністы бераг, зручны для купання і сонечных ваннаў.

Пясчаны п.

|| прым. пля́жны, -ая, -ае.

П. касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пляжный пля́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэзло́нг, -а, мн. -і, -аў, м.

Лёгкае рассоўнае крэсла з пакатай спінкай і доўгім сядзеннем, з матэрыі, у якім адпачываюць паўлежачы.

Пляжны ш.

|| прым. шэзло́нгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

plażowy

пляжны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jelly [ˈdʒeli] n.

1. BrE жэле́

2. джэм

3. лёгкі пла́стыкавы пля́жны абу́так

be/feel like jelly (пра ногі) слабе́ць (з-за таго, што чалавек нервуецца);

My legs turned to jelly. Ногі ў мяне сталі як быццам з ваты.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВАЛЕЙБО́Л

(англ. volley-ball),

камандная спартыўная гульня з мячом. Гуляюць 2 каманды па 6 чал. на пляцоўцы 9 х 18 м, падзеленай на 2 роўныя ч. сеткай (выш. 2,43 м для мужчын і 2,24 м для жанчын). Пасля падачы мяча на пляцоўку саперніка той, скарыстаўшы не больш як 3 удары рукамі па мячы, прычым розных гульцоў, накіроўвае яго над сеткай на процілеглую пляцоўку так, каб мяч апусціўся на зямлю ў межах пляцоўкі ці сапернік у час прыёму мяча парушыў правілы. Гульня складаецца з 3—5 партый, у кожнай з якіх перамагае той, хто першы набярэ 15 ачкоў. Пры ліку 14:14 гульня доўжыцца да перавагі адной з камандаў у 2 ачкі.

Зарадзіўся валейбол у ЗША (1895), пазней пашырыўся ў краінах Усходу (Японія, Кітай), Еўропы. З 1947 дзейнічае Міжнар. федэрацыя валейбола (ФІВБ), з 1948 праводзяцца чэмпіянат Еўропы, з 1949 — свету. У праграме Алімпійскіх гульняў з 1964. У апошнія гады пашырыўся т.зв. пляжны валейбол.

На Беларусі развіваецца з пач. 1920-х г. (Віцебск, Гомель, Мінск). Жаночыя клубы з Мінска займалі 3-е месца ў чэмпіянатах СССР: «Спартак» (1966—67), «Камунальнік» (1986—87), апошні валодаў Кубкам уладальнікаў кубкаў еўрап. краін (1987). Сярод выхаванцаў бел. валейбола чэмпіён Алімпійскіх гульняў (1988), свету (1977) А.Сапега, сярэбраны прызёр Алімпійскіх гульняў (1988) Ю.Сапега.

М.А.Дубіцкі.

т. 3, с. 478

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)