плюма́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. плюма́ж плюма́жы
Р. плюма́жа плюма́жаў
Д. плюма́жу плюма́жам
В. плюма́ж плюма́жы
Т. плюма́жам плюма́жамі
М. плюма́жы плюма́жах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плюма́ж, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аздабленне з пер’я на галоўным уборы і на надлобным рэмені конскай збруі.

|| прым. плюма́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плюма́ж м. плюма́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плюма́ж плюма́ж, -жа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плюма́ж, ‑а, м.

Аздабленне з пер’яў на галаўным уборы і на конскай збруі.

[Фр. plumage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюма́ж

(фр. plumage)

аздабленне з пёраў ці конскага воласу на галаўным уборы і на конскай збруі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

pióropusz

м. плюмаж, султан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

aigrette

[ˈeɪgrət]

n.

плюма́ж -у́, султа́н -у m. (аздо́ба на галаву́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

plume

[plu:m]

n.

1) до́ўгае пяро́ (птушы́нае)

2) аздо́ба зь пе́р’я на капелюшы́, плюма́ж -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kita

kit|a

ж.

1. хвост лісіцы;

2. плюмаж;

odwalić ~ę разм. адкінуць хвост; скапыціцца; памерці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)