пле́нум, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сход у поўным саставе членаў выбарнага органа якой-н. арганізацыі.

Закрыты п.

П. праўлення Саюза пісьменнікаў Беларусі.

Пленум Вярхоўнага суда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пле́нум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пле́нум пле́нумы
Р. пле́нума пле́нумаў
Д. пле́нуму пле́нумам
В. пле́нум пле́нумы
Т. пле́нумам пле́нумамі
М. пле́нуме пле́нумах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пле́нум м. пле́нум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пле́нум пле́нум, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пле́нум, ‑а, м.

Пленарнае пасяджэнне. Пленум Цэнтральнага Камітэта Камуністычнай партыі Савецкага Саюза.

[Ад лац. plenum — поўнае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пленум

т. 12, с. 423

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пле́нум м Plénum n -s;

пасяджэ́нне пле́нума Plenársitzung f -, -en, Plenártagung f -, -en, Vóllversammlung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пле́нум

(лац. plenum = поўнае)

сход, пасяджэнне выбранага кіруючага органа якой-н. партыі, арганізацыі ў поўным складзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пле́нум ’пленарнае пасяджэнне (пры ўдзеле усіх членаў выбарчага кіруючага органа)’ (ТСБМ). Праз рус. пленум ’тс’ з лац. plenum ’поўнае’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пле́нум

(лац. plenum = поўнае)

пасяджэнне выбарнага кіроўнага органа якой-н. арганізацыі ў поўным складзе.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)