пла́начка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пла́начка пла́начкі
Р. пла́начкі пла́начак
Д. пла́начцы пла́начкам
В. пла́начку пла́начкі
Т. пла́начкай
пла́начкаю		 пла́начкамі
М. пла́начцы пла́начках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пла́начка ж., уменьш. пла́ночка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пла́начка ’паўпрыца’ (бых., ЛА, 4). Да пла́нка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пла́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Падоўжаная гладкая дошчачка, пласцінка.

Металічная п.

Ордэнская п. (з прымацаванай ордэнскай стужачкай).

|| памянш. пла́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. пла́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́ночка уменьш.-ласк. пла́начка, -кі ж.; лі́штвачка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

listewka

ж. планачка, ліштвачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Крыке́ўка ’папярочная планачка на дзяржанні ў лапаце’ (Шатал.). Да кракеўка. Гл. кроква.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пнічо́к ’шпянёк ніжняга каменя, на які ўздзяецца паўпрыца (жалезная планачка) у верхнім камені’ (чэрв., ЛА, 4). З !!!інячок < кпін к < пень (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пацэ́пніца ’памылка, дапушчаная пры ўвядзенні асновы ў бёрда’ (пух., Сл. ПЗБ). Магчыма, паланізм. Параўн. малапольск. росер, росера, podcepnica, pocepka, pocepucha, малапольск., маз., падляшск. росерпіса ’тс’. Не выключана, што гэта архаізм, які генетычна можна аднесці да прасл. čepati ’расшчапляць’, ’калоць’, сёръ: рус. цеп ’зеў у аснове, дзе ходзіць чаўнок пры тканні’, цвяр. цепы ’ніт’, польск. сер ’памылка, выкліканая тым, што праз ніт разам праходзяць дзве ніткі асновы; славен. сёр ’расколіна’, балг. цеп ’планачка паміж ніткамі асновы пры тканні’, цап ’планачка для ўтварэння зева ў кроснах’ (Трубачоў, Эт. сл., 3, 184–186).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)