◎ Печанцы́ ’печань, вантробы наогул’ (Бяльк.): у печанцох сядзіць (Стан.). Відаць, архаізм; параўн. рус. печенец ’жоўцевы пузыр’, ст.-рус. печенца — памянш. ад печень (XVI ст.). Да печань, пячонка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пе́чанка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пе́чанка пе́чанкі
Р. пе́чанкі пе́чанак
Д. пе́чанцы пе́чанкам
В. пе́чанку пе́чанкі
Т. пе́чанкай
пе́чанкаю		 пе́чанкамі
М. пе́чанцы пе́чанках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)