пе́сцік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пе́сцік пе́сцікі
Р. пе́сціка пе́сцікаў
Д. пе́сціку пе́сцікам
В. пе́сцік пе́сцікі
Т. пе́сцікам пе́сцікамі
М. пе́сціку пе́сціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пе́сцік, -а, мн. -і, -аў, м.

Жаночы орган кветкі, з якога ўтвараецца плод пасля апладнення пыльцой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́сцік м., бот. пе́стик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́сцік, ‑а, м.

Частка кветкі пакрытанасенных раслін, з якой утвараецца плод пасля апладнення пыльцой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

песцік

т. 12, с. 330

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пе́сцік м бат Stémpel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

калякве́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Частка кветкі (чашачка і вяночак), якая акружае тычынкі і песцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пладні́к, ‑а, м.

Тое, што і песцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апыля́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Пераносчык пылку кветак з тычынак на песцік (насякомыя, птушкі, вецер, вада).

2. Тое, што і апыльвальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калякве́тнік, ‑а, м.

Частка кветкі (чашачка і вяночак), якая абкружае тычынкі і песцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)