пе́рс

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пе́рс пе́рсы
Р. пе́рса пе́рсаў
Д. пе́рсу пе́рсам
В. пе́рса пе́рсаў
Т. пе́рсам пе́рсамі
М. пе́рсе пе́рсах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перс (род. пе́рса) м. перс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перс ист. перс, род. пе́рса м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перс,

гл. персы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перс м гіст Pérser m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Перс, беласт. перс, перса, бере ’адрэзак зямлі шырэй загона’ (Смул.), які ўключае як ’разору’, так і ’насып’. Абрэмбска–Яблонска (Зб. Аванесаву, 200–204) выводзіць беласт. словы з літ. pra‑peršis ’праталіна’, pra‑perša, рг драг šis, pra‑parśa ^замёрзлае месца ў рацэ ці моры’. Параўн. перець} (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сен-Жон Перс

т. 14, с. 328

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пе́рсы, -аў, адз. перс, -а, м.

Ранейшая назва іранцаў; цяпер — назва нацыі фарсаў, якая складае каля паловы насельніцтва Ірана.

|| ж. персія́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. персі́дскі, -ая, -ае.

Персідская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́рсы, ‑аў; адз. перс, ‑а, м.; персіянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. персіянкі, ‑нак; ж.

Асноўнае насельніцтва Ірана (Персіі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pérser

I

m -s, - перс

II

m -s, - персі́дскі дыва́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)